Każdy z nas ma swoją ulubioną porę na ćwiczenia. Wielu osobom nie przychodzi do głowy wskoczenie w aktywność zaraz po wstaniu z łóżka. Tymczasem okazuje się, że poranny ruch ma naprawę sporo zalet. Oto 7 powodów, dla których warto przemyśleć swoje nawyki i rozważyć wprowadzenie wczesnej jogowej (albo jakiejkolwiek innej) rutyny – choćby w weekendy…
„TE ćwiczenia” i „TAM na dole” – jeszcze do niedawna właśnie tak mówiło się o treningu mięśni dna miednicy. Na szczęście, dziś coraz częściej słyszę o tych mięśniach nie tylko w swoim gabinecie fizjoterapii uroginekologicznej, ale czytam też o MDM w internecie i magazynach kobiecych. To duża zmiana, bo przez lata wspominało się o nich szeptem, czasem nawet z zawstydzeniem, upraszczając ten obszar do „mięśni Kegla”. Czym są więc mięśnie dna miednicy, jak je trenować i jak o nie dbać?
W książce “Światło Jogi“, uważanej przez wielu joginów za podręcznik asan, B. K. S. Iyengar napisał o świecy: „Sarvangasana jest matką wśród asan”. Wg niego korzyści z jej praktykowania miałyby być wręcz niemal mityczne: ma być panaceum na większość powszechnych dolegliwości, pozytywnie oddziaływać na gruczoły dokrewne, przynosić ulgę w dusznościach, zaburzeniach rytmu serca, chorobach gardła i dróg oddechowych, regulować nadciśnienie, likwidować problemy z bezsennością i nerwowością, usuwać zaparcia, uwalniać od toksyn, przywracać właściwe funkcjonowanie jelit, uzdrawiać choroby układu moczowego, przepuklinę i hemoroidy, a także padaczkę i załamanie nerwowe. Na koniec Iyengar dodaje, że “Jeli człowiek regularnie praktykujący sarvangasanę, to odczuje przypływ sił witalnych i energii, stanie się szczęśliwy i pewny siebie“. Dlaczego więc pomimo tylu potencjalnych (przynajmniej wg B.K.S. Iyengara) korzyści, tak wielu joginów unika świecy..?
Kiedy joga zaczyna na dobre zadomawiać się w naszym życiu, to przychodzi taki moment, że czujemy potrzebę, żeby zgłębiać temat. Współcześnie najczęściej zaczynamy od asan – ćwiczeń fizycznych i próbujemy medytacji oraz pranayamy (pracy z oddechem). A potem powoli dorastamy do tego, żeby zabierać jogę z maty do codziennego życia, sięgamy po książki o filozofii jogi, czasem po teksty źródłowe. I tak, na jakimś etapie naszych poszukiwań docieramy w końcu do koncepcji 8 gałęzi (członów, stopni) jogi – spisanych, jak mówi tradycja, przez Patanjalego w Jogasutrach, koło II w. p.n.e. Wiekowych, lecz zaskakująco uniwersalnych i aktualnych, nawet we współczesnym świecie. U podstaw 8-stopniowej ścieżki leżą jamy i nijamy: praktyki, których zadaniem jest wsparcie nas w uregulowaniu relacji z samymi sobą i ze światem. A najważniejszą z nich i nadrzędną do całej reszty (jak czytamy w Jogabhaszji – komentarzu do Jogasutr) jest praktyka ahimsy (ahinsy) czyli niekrzywdzenia.
Każdego dnia, za wybitnym myślicielem Josephem Tribbianim Jr, zadaję sobie pytanie: „HOW YOU DOIN?” 🙂 I Was #NINJAYOGAGANG też często o to pytam.
W codziennej gonitwie spraw do zrobienia, bardzo często zapominamy o sobie i odcinamy się od ciała, lecimy na autopilocie. Dlatego to proste pytanie: JAK SIĘ CZUJĘ? jest nam tak potrzebne.
Joga jest świetnym sposobem na złapanie głębokiego, autentycznego kontaktu z ciałem – i pamiętajmy, że joga to nie tylko asany. Joga to wiele (innych niż tylko ćwiczenia fizyczne) narzędzi, które są skuteczne w pogłębianiu świadomości ciała, umysłu i oddechu. Dzięki nim można nauczyć się towarzyszyć sobie w życiowych wyzwaniach z życzliwością i współczuciem. W tym wpisie zajmiemy jedną z moich ulubionych praktyk: fantastycznie uniwersalnym i zawsze dostępnym skanowaniem ciała – Body Scan.
Coraz więcej osób zadaje mi pytanie: mam 50 lat, czy mogę zacząć ćwiczyć jogę? Moja odpowiedź zawsze brzmi: TAK ale z poszanowaniem tego, co masz do dyspozycji tu i teraz (a o bycie z sobą w prawdzie czasem naprawdę ciężko… Ja sama po 30. roku życia zauważyłam, że moje ciało nie jest już tak elastyczne i nie regeneruje się w tak szybkim tempie jak kiedyś. A to przecież dopiero początek odczuwalnych zmian). O tym jak to jest z tym ruchem i co dzieje się z ciałem kiedy się starzejemy poczytasz tutaj w mojej rozmowie z osteopatą Marcinem Bebelskim.
Pojawienie się nowego członka rodziny dziecka (szczególnie pierwszego) wiąże się z wielkimi wyzwaniami. Szczególnie świeżo upieczonej mamie towarzyszy dużo wątpliwości i niepokoju. Ten okres jest bardzo wymagający. Na szczęście jest to też czas ogromnej radości i uczenia się życia „w trójkę”. Jednak nie tylko dla rodziców jest nowa sytuacja. Noworodek, który przez 9 miesięcy życia przebywał w ciepłym, bezpiecznym i spokojnym miejscu, przychodzi na świat i… to dopiero jest rewolucja! Warto ułatwić mu ten czas i wspierać od samego początku, pamiętając, jak ważne są pierwsze miesiące życia dziecka.
Na pewno każdy z nas słyszał to zdanie nie raz „Lepiej zapobiegać niż leczyć”. Mimo, że dziś obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia, to o zdrowie warto dbać codziennie, a nie tylko od święta. W tym wpisie nie chciałabym się skupiać na chorobach, ale na zapobieganiu im. Na stan naszego zdrowia wpływa mnóstwo czynników. Na część z nich nie mamy wpływu m.in. geny, które dostajemy w spadku, ale na szczęście mamy też ogromne pole do działania – nasz styl życia.
Muzyka łagodzi obyczaje – to przysłowie zna każdy z nas. Jednak nie są to tylko puste słowa. Muzyka jest swego rodzaju uniwersalnym językiem do wspólnego przeżywania, celebrowania czy komunikacji. I tylko homo sapiens oraz papugi rozumieją, że Rhythm is a dancer (bo czują rytm i potrafią się do niego bujać)
To niesamowite, że mija rok od wybuchu światowej pandemii. Pisząc to zdanie czuję się jak bohaterka z historii science fiction. A jednak – the struggle is real!