Karma (a właściwie karman – bo tak poprawnie gramatycznie powinno używać się tego terminu) oznacza działanie. Moglibyśmy powiedzieć, że prawo karmy mówi o tym, że każdy nasz czyn przynosi konsekwencje. Ale czy w powiedzeniu: KARMA WRACA na pewno kryje się to, że po ostatniej głośnej domówce w twoim mieszkaniu, sąsiad w odwecie będzie wiercił całą niedzielę..?
#masełko – jak obrazowo go nazywam – to stan przyjemnego rozluźnienia. Dbanie o regularne wchodzenie w stan relaksu, to jednak nie tylko kwestia przyjemności, ale podstawowy warunek naszego zdrowia i budowania odporności na stres. I to wcale nie jest takie trudne! Ale najpierw – trochę przewrotnie pomówmy o… zmrożonym kawałku masła, czyli o napięciach.
Świat jest niezwykłym i fascynującym miejscem. I mimo, że technologia jeszcze nigdy nie była tak rozwinięta w historii naszej cywilizacji – wciąż do odkrycia jest przed nami wiele tajemnic. I może właśnie dlatego, że na co dzień otoczeni jesteśmy urządzeniami z ciągłym dostępem do internetu, a dostęp do prądu to już nawet nie przywilej, tylko oczywistość, to ciągle tak bardzo potrzebujemy przyrody.
W połowie ciąży dowiedziałam się, że świat się zatrzymał i że wszyscy musimy zostać w domu aby chronić się nawzajem. Media skupiły się na informowaniu o nowym wirusie. Wszędzie przewijały się słowa: zagrożenie, zarażenie, ofiary śmiertelne, izolacja. Mało kto był wtedy odporny na to wszechobecne napięcie… Dziś, z perspektywy czasu, chciałabym opisać Ci co mi bardzo pomogło poradzić sobie ze stresem i utrzymać pogodę ducha w ciąży i przy porodzie. Mam nadzieję, że Ci się to przyda!
Jak tylko dowiedziałam się, że jestem w ciąży, natychmiast rzuciłam się na przeglądanie całej dostępnej literatury (jak wiecie – nie trzeba mi wiele, żeby znaleźć pretekst do zaopatrzenia się w nowe książki). Dopiero później zorientowałam się, że są pozycje, które warto przeczytać wcześniej, oraz takie, z którymi warto poczekać do ostatniego trymestru. W tym wpisie dokonałam subiektywnego wyboru 5 książek, które wsparły mnie w przygotowaniu do nadejścia dziecka i do połogu (bo okazuje się, że ciąża i poród to dopiero początek Wielkiej Przygody i Prawdziwych Wyzwań)
W przedszkolu uczą nas, że mamy 4 pory roku: wiosnę, lato, jesień i zimę. Żeromski (całkiem moim zdaniem słusznie) dodał do tego jeszcze przedwiośnie. A któryś z moich znajomych stwierdził, że skoro jest miejsce na przedwiośnie, to należałoby dodać jeszcze równie szare i paskudne przedzimie. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej z kolei w myśleniu o przemianach zachodzących w ciągu roku, skłania się ku 4 długim porom: dwóm cieplejszym i pełnym ekspansywnego wzrostu (wiosna i lato), oraz dwóm chłodniejszym i skupionym do wewnątrz (jesień i zima). Do tych 4 głównych pór dodaje się jeszcze piątą, wyjątkowo krótką porę w której wszystko jest w równowadze – późne lato.
Bardzo lubię internet, bo pozwala mi docierać do naprawdę wartościowych treści, poznawać świat i otwierać głowę. Ale przy braku czujności wielokrotnie zdarzyło mi się wstawać od komputera (lub odkładać telefon) z poczuciem, że jestem nie dość dobra/ leniwa/ nieskuteczna lub po prostu beznadziejna – z różnych powodów: zarówno dotyczących mojej inteligencji, rozumowania, uczenia się, jak i wyglądu lub funkcji mojego ciała, takich jak siła, sprawność elastyczność, ilość lub rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, albo szybkość regeneracji.
Jako świeżo upieczona mama, w tym wpisie chciałabym zająć się właśnie aspektem fizycznym i wiążącym się z nim wyzwaniami oraz wątpliwościami, jakie towarzyszyły mi w ciąży i w połogu.
Sezon na bikini trwa już niemal cały rok (bo na bilboardach w centrach miast krzyczą jak nie bikini, to bielizna), a wraz z nim utrzymują się nasze obawy i niepokój dotyczący wyglądu naszego ciała. Ciało jest tą częścią nas, którą jako pierwszą „prezentujemy” światu (zanim damy się lepiej poznać ) i wyłączną fizyczną „formą”, jaką przybraliśmy. Ciało jest ważne – tylko nasze i jedyne na całe życie. Chciałabym, żebyśmy spróbowali spojrzeć na nie łaskawszym okiem i z innej perspektywy…
Przyjście na świat nowej istoty to niesamowite wydarzenie w życiu każdej rodziny. Niezależnie od tego, czy to pierwszy, czy kolejny potomek. Nowo narodzone dziecko i mama w połogu potrzebują szczególnej troski. Zmiany w ciele, emocjach, burza hormonów (pamiętam, że w pierwszych dniach po porodzie nie byłam w stanie odebrać telefonu, nie chciałam z nikim rozmawiać…)
Wszystko zaczęło się od posta na instagramie, w którym w dzień matki napisałam: „Wcale nie było dla mnie oczywiste, że chcę mieć dzieci – do tej decyzji dojrzewałam bardzo długo i nawet poświęciłam temu spory kawałek swojej psychoterapii”.
Posypały się od Was wiadomości z prośbą o rozwinięcie tematu. Wiele z Was pisało że ma podobne rozterki. Prosiłyście o opisanie tego jak sprawdziła się psychoterapia i jak radziłam sobie w ciąży z ciałem i emocjami oraz jakie miejsce miała w tym joga.
Oto kawałek MOJEJ historii (i specjalnie piszę to dużymi literami – każda z nas ma bowiem swoją i nic nie przystaje 1:1).