Każdy z nas ma swoją ulubioną porę na ćwiczenia. Wielu osobom nie przychodzi do głowy wskoczenie w aktywność zaraz po wstaniu z łóżka. Tymczasem okazuje się, że poranny ruch ma naprawę sporo zalet. Oto 7 powodów, dla których warto przemyśleć swoje nawyki i rozważyć wprowadzenie wczesnej jogowej (albo jakiejkolwiek innej) rutyny – choćby w weekendy…
„TE ćwiczenia” i „TAM na dole” – jeszcze do niedawna właśnie tak mówiło się o treningu mięśni dna miednicy. Na szczęście, dziś coraz częściej słyszę o tych mięśniach nie tylko w swoim gabinecie fizjoterapii uroginekologicznej, ale czytam też o MDM w internecie i magazynach kobiecych. To duża zmiana, bo przez lata wspominało się o nich szeptem, czasem nawet z zawstydzeniem, upraszczając ten obszar do „mięśni Kegla”. Czym są więc mięśnie dna miednicy, jak je trenować i jak o nie dbać?
W książce “Światło Jogi“, uważanej przez wielu joginów za podręcznik asan, B. K. S. Iyengar napisał o świecy: „Sarvangasana jest matką wśród asan”. Wg niego korzyści z jej praktykowania miałyby być wręcz niemal mityczne: ma być panaceum na większość powszechnych dolegliwości, pozytywnie oddziaływać na gruczoły dokrewne, przynosić ulgę w dusznościach, zaburzeniach rytmu serca, chorobach gardła i dróg oddechowych, regulować nadciśnienie, likwidować problemy z bezsennością i nerwowością, usuwać zaparcia, uwalniać od toksyn, przywracać właściwe funkcjonowanie jelit, uzdrawiać choroby układu moczowego, przepuklinę i hemoroidy, a także padaczkę i załamanie nerwowe. Na koniec Iyengar dodaje, że “Jeli człowiek regularnie praktykujący sarvangasanę, to odczuje przypływ sił witalnych i energii, stanie się szczęśliwy i pewny siebie“. Dlaczego więc pomimo tylu potencjalnych (przynajmniej wg B.K.S. Iyengara) korzyści, tak wielu joginów unika świecy..?
Każdego dnia, za wybitnym myślicielem Josephem Tribbianim Jr, zadaję sobie pytanie: „HOW YOU DOIN?” 🙂 I Was #NINJAYOGAGANG też często o to pytam.
W codziennej gonitwie spraw do zrobienia, bardzo często zapominamy o sobie i odcinamy się od ciała, lecimy na autopilocie. Dlatego to proste pytanie: JAK SIĘ CZUJĘ? jest nam tak potrzebne.
Joga jest świetnym sposobem na złapanie głębokiego, autentycznego kontaktu z ciałem – i pamiętajmy, że joga to nie tylko asany. Joga to wiele (innych niż tylko ćwiczenia fizyczne) narzędzi, które są skuteczne w pogłębianiu świadomości ciała, umysłu i oddechu. Dzięki nim można nauczyć się towarzyszyć sobie w życiowych wyzwaniach z życzliwością i współczuciem. W tym wpisie zajmiemy jedną z moich ulubionych praktyk: fantastycznie uniwersalnym i zawsze dostępnym skanowaniem ciała – Body Scan.
Coraz więcej osób zadaje mi pytanie: mam 50 lat, czy mogę zacząć ćwiczyć jogę? Moja odpowiedź zawsze brzmi: TAK ale z poszanowaniem tego, co masz do dyspozycji tu i teraz (a o bycie z sobą w prawdzie czasem naprawdę ciężko… Ja sama po 30. roku życia zauważyłam, że moje ciało nie jest już tak elastyczne i nie regeneruje się w tak szybkim tempie jak kiedyś. A to przecież dopiero początek odczuwalnych zmian). O tym jak to jest z tym ruchem i co dzieje się z ciałem kiedy się starzejemy poczytasz tutaj w mojej rozmowie z osteopatą Marcinem Bebelskim.
Na pewno każdy z nas słyszał to zdanie nie raz „Lepiej zapobiegać niż leczyć”. Mimo, że dziś obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia, to o zdrowie warto dbać codziennie, a nie tylko od święta. W tym wpisie nie chciałabym się skupiać na chorobach, ale na zapobieganiu im. Na stan naszego zdrowia wpływa mnóstwo czynników. Na część z nich nie mamy wpływu m.in. geny, które dostajemy w spadku, ale na szczęście mamy też ogromne pole do działania – nasz styl życia.
To niesamowite, że mija rok od wybuchu światowej pandemii. Pisząc to zdanie czuję się jak bohaterka z historii science fiction. A jednak – the struggle is real!
#masełko – jak obrazowo go nazywam – to stan przyjemnego rozluźnienia. Dbanie o regularne wchodzenie w stan relaksu, to jednak nie tylko kwestia przyjemności, ale podstawowy warunek naszego zdrowia i budowania odporności na stres. I to wcale nie jest takie trudne! Ale najpierw – trochę przewrotnie pomówmy o… zmrożonym kawałku masła, czyli o napięciach.
W przedszkolu uczą nas, że mamy 4 pory roku: wiosnę, lato, jesień i zimę. Żeromski (całkiem moim zdaniem słusznie) dodał do tego jeszcze przedwiośnie. A któryś z moich znajomych stwierdził, że skoro jest miejsce na przedwiośnie, to należałoby dodać jeszcze równie szare i paskudne przedzimie. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej z kolei w myśleniu o przemianach zachodzących w ciągu roku, skłania się ku 4 długim porom: dwóm cieplejszym i pełnym ekspansywnego wzrostu (wiosna i lato), oraz dwóm chłodniejszym i skupionym do wewnątrz (jesień i zima). Do tych 4 głównych pór dodaje się jeszcze piątą, wyjątkowo krótką porę w której wszystko jest w równowadze – późne lato.
Wszystko zaczęło się od posta na instagramie, w którym w dzień matki napisałam: „Wcale nie było dla mnie oczywiste, że chcę mieć dzieci – do tej decyzji dojrzewałam bardzo długo i nawet poświęciłam temu spory kawałek swojej psychoterapii”.
Posypały się od Was wiadomości z prośbą o rozwinięcie tematu. Wiele z Was pisało że ma podobne rozterki. Prosiłyście o opisanie tego jak sprawdziła się psychoterapia i jak radziłam sobie w ciąży z ciałem i emocjami oraz jakie miejsce miała w tym joga.
Oto kawałek MOJEJ historii (i specjalnie piszę to dużymi literami – każda z nas ma bowiem swoją i nic nie przystaje 1:1).