Medytacja znalazła swoje miejsce w podręcznikach do psychologii. Zdarza się, że uczy się jej dzieci w szkołach podstawowych, dorosłych na treningach zarządzania czasem i rozwoju osobistego. Nawet w biurowcach i na lotniskach można trafić na cichą salę do modlitwy i medytacji. Wydaje się więc, że medytują wszyscy i wszędzie (a w każdym razie, że jest nas coraz więcej).
Co się dzieje, pomiędzy tym, gdy pierwszy raz stoimy na macie, aż do momentu, kiedy zaczynamy uczyć innych..? Wiem, że to trochę w stylu Paulo Coelho, ale naprawdę lubię myśleć o swojej praktyce, jak o podroży. I w dodatku zaliczam się do tej grupy jogicznych podróżników, których destynacje często ulegały zmianie, którzy wątpią, marudzą, wiercą się i zdarzało im się wsiąść w niewłaściwy pociąg. Po tylu latach z jogą ciągle czuję się na tej ścieżce całkiem świeżo i z ekscytacją czekam na to, co za rogiem. Jeśli to czytasz, to najpewniej Ty jesteś już w swojej własnej podróży, albo o krok przed jej rozpoczęciem. Nie dam Ci gotowej mapy, ale mogę opowiedzieć Ci o swojej ścieżce i o ważnych lekcjach, które pojawiły się po drodze. Może Ci się przydadzą?
Bardzo lubię porównywać praktykę jogi do procesu budowania albo remontowania: chcemy wprowadzić nową jakość, mamy wizję i poszukujemy najlepszych narzędzi do tego, żeby ją urzeczywistnić. ISTOTĄ praktyki jogi jest poszukiwanie środków, które pozwolą wprowadzić w życiu konkretne, oczekiwane ZMIANY NA LEPSZE (trochę więcej na ten temat możesz poczytać tutaj). Jeśli chcesz stać się dobrym konstruktorem, mam dla Ciebie kilka zasad dzięki którym konstruowanie własnej praktyki będzie dużo łatwiejsze…
Przygotuj się na zmiany! Czy chcesz, czy nie, jedno jest pewne: one przyjdą. Jeśli się nie przygotujesz, będą po prostu bardziej bolesne…
Egzamin na prawo jazdy. Matura. Rozmowa o pracę. Każdy z nas bez większych trudności jest sobie w stanie przypomnieć choć jedną sytuację, w której był naprawdę mocno zestresowany. Dość łatwo przyszłoby nam odtworzenie stanu naszego ciała, umysłu i emocji. Napięcie, zacisk w żołądku, trudność z zebraniem myśli… Znasz to?
Aby się zregenerować, wystarczy dać ciału to, czego potrzebuje. Jednak aby je usłyszeć, najpierw musimy się z nim skontaktować. Jest na to kilka sprawdzonych sposobów…
Wpadasz w złość, ogarnia Cię smutek, paraliżuje lęk… Nie pasuje Ci to. Potrzebujesz pełnej kontroli nad życiem, nad tym co mówisz, co myślisz, nad tym jak się czujesz. Czym są emocje? Te stany, w które wpadasz? Czy da się je kontrolować? Czy są nam potrzebne? Czy można je poznać…?
Wiele szkół psychoterapii, książek o rozwoju osobistym i o kreatywności odwołuje się do naszego Wewnętrznego Dziecka – drzemiącego wewnątrz nas jako ogromnego zasobu, który nosimy w sobie całe życie i z którego zaskakująco rzadko korzystamy. Jednocześnie niemal każdy z nas usłyszał kiedyś w życiu ”Nie bądź dziecinny!”. Jak się w tym wszystkim połapać…?!
Kiedy po jodze siadamy w kręgu i pytam Was jak się czujecie po zajęciach, często pojawiają się słowa wdzięczności za możliwość odreagowania i zrzucenia z siebie stresu, który nagromadził się w ciele w trakcie „codziennej bieganiny”.
Zmęczenie. Brak siły, brak chęci, niemoc, wyczerpanie… bardzo łatwo określić nam objawy tego stanu. Czy jednak to, co czujemy po 8 godzinach papierkowej roboty i po intensywnym wysiłku fizycznym to na pewno to samo uczucie? Kiedy weźmiemy zmęczenie pod lupę, okazuje się, że to wcale nie taka prosta sprawa – ma ono bowiem więcej, niż tylko jedno oblicze.