Jesienią, świeżo po równonocy co wrażliwsi z nas mogą czuć się osłabieni, rozbici i senni. Może to czas, żeby powiedzieć ciału THAT’S FINE?, spuścić z tonu i dać sobie trochę czasu na oswojenie się z nową porą roku.. ? Jeśli tylko uważnie przyjrzymy się Przyrodzie, której jesteśmy częścią? – możemy wyciągnąć z niej wszystko, co najlepsze. Czego uczy nas jesień?
Nad wejściem do wyroczni w starożytnych Delfach widniał napis: „Poznaj samego siebie“. W to miejsce udawali się pielgrzymi z całej antycznej Grecji, a napędzał ich głód wiedzy o czekających ich kolejach Losu (czyli greckiego Fatum – według ówczesnych wierzeń, największej siły, rządzącej wszechświatem). Dziś Delfy stoją w ruinach, a my chętniej niż w stronę proroczych wizji przyczadzonych kapłanek zwracamy się w stronę nauki.
Cel jednak pozostał niezmienny: chcemy poznać swoje uwarunkowania i dzięki temu uzyskać poczucie kontroli nad naszym Teraz i nad przyszłością.
Stopy jogina to ważny temat – nie tylko w aspekcie pracy w asanach (tym zajmiemy się w osobym wpisie), ale również w zakresie pielęgnacji. W tej kwestii zasięgnęłam wiedzy u źródła, czyli u Olgi Urbowicz – girlboss kultowej sieci salonów Nailed It, która rozumie temat jak mało kto, bo sama praktykuje jogę (ze mną! haha!).
Słowo „Kak“ w sanskrycie znaczy kruk. Kakasana to zatem „pozycja kruka“ i jeden z moich ulubionych balansów na rękach. Przygotowaną przeze mnie sekwencję wprowadzającą do kakasany znajdziesz tutaj. A dziś zajmiemy się nieco mniej oczywistym aspektem pozycji kruka – poszukamy jej ukrytego znaczenia, czyli tego, co kryje się poza jej fizycznym wymiarem. Odniesiemy się do nazwy, poszperamy w książkach przyrodniczych, w tradycji i kulturze – zobaczymy co z tego możemy wynieść dla wzbogacenia własnej praktyki…
Przez moment zwróć uwagę na swoją żuchwę (to ta ruchoma część Twojej czaszki, z dolnym rzędem zębów). I spróbuj odpowiedzieć sobie na kilka prostych pytań: Czy Twoje zęby są teraz zaciśnięte, czy tylko delikatnie się stykają? Czy możesz na luzie otworzyć szeroko usta i je zamknąć jednym płynnym ruchem? Czy możesz poruszać żuchwą na boki, bez bólu i strzelania w stawie żuchwowym? Czy czujesz teraz jakiekolwiek napięcie w stawie żuchwowym? Czy czujesz napięcie w twarzy? Czy Twoje usta są spięte czy rozluźnione? Jak układa się język? Czy w gardle jest teraz dużo przestrzeni czy jest ciasno? A teraz przyjrzyj się życzliwie swojej szyi i barkom. Na koniec sprawdź pośladki i mięśnie miednicy jeśli je czujesz (zaciśnięte czy luźne?). Czy udało Ci się coś odkryć..?
Nie bez powodu wyryli to nad wejściem do wyroczni w starożytnych Delfach: POZNAJ SAMEGO SIEBIE. To właśnie w samoświadomości i w samowiedzy leży sekret odzyskania kontroli nad własnym życiem. W ramach zgłębiania wiedzy o sobie samych, przyjrzymy się więc temu jaką rolę w naszej pracy nad regularnością odgrywa mózg…
Z praktyką asan, pranajamy i medytacji jest tak, jak ze wszystkim innym: robimy ją jeśli sprawia nam przyjemność. A jeśli wiąże się z dyskomfortem, albo jeszcze gorzej: z poczuciem obowiązku, to – bądźmy szczerzy – zajdziemy setki powodów, dla których właśnie dziś nie damy rady praktykować.
Wszyscy podskórnie czujemy, że ruch dobrze nam robi. Płuca, serce, stawy, mięśnie, nawet układ trawienny – całe nasze ciało jest szczęśliwe, gdy przy wysiłku fizycznym krew zaczyna szybciej krążyć, a oddech płynie nieco bardziej wartkim strumieniem, niż zwykle.
Medytacja znalazła swoje miejsce w podręcznikach do psychologii. Zdarza się, że uczy się jej dzieci w szkołach podstawowych, dorosłych na treningach zarządzania czasem i rozwoju osobistego. Nawet w biurowcach i na lotniskach można trafić na cichą salę do modlitwy i medytacji. Wydaje się więc, że medytują wszyscy i wszędzie (a w każdym razie, że jest nas coraz więcej).
Co się dzieje, pomiędzy tym, gdy pierwszy raz stoimy na macie, aż do momentu, kiedy zaczynamy uczyć innych..? Wiem, że to trochę w stylu Paulo Coelho, ale naprawdę lubię myśleć o swojej praktyce, jak o podroży. I w dodatku zaliczam się do tej grupy jogicznych podróżników, których destynacje często ulegały zmianie, którzy wątpią, marudzą, wiercą się i zdarzało im się wsiąść w niewłaściwy pociąg. Po tylu latach z jogą ciągle czuję się na tej ścieżce całkiem świeżo i z ekscytacją czekam na to, co za rogiem. Jeśli to czytasz, to najpewniej Ty jesteś już w swojej własnej podróży, albo o krok przed jej rozpoczęciem. Nie dam Ci gotowej mapy, ale mogę opowiedzieć Ci o swojej ścieżce i o ważnych lekcjach, które pojawiły się po drodze. Może Ci się przydadzą?