Homo Sapiens to, z punktu widzenia ewolucji, bardzo młody gatunek. Nasze mózgi nie zdążyły specjalnie zmienić się od czasów, kiedy półnadzy mieszkaliśmy w jaskiniach, a dookoła czaiło się mnóstwo niebezpieczeństw. Żeby nasz nagi, dwunożny gatunek mógł przetrwać, biologia wyposażyła nasze głowy w mechanizm, który wyolbrzymia zagrożenia. Dzięki niemu zawsze byliśmy przygotowani na niebezpieczeństwo.
Dla wielu mówców motywacyjnych (nr jeden wśród moich ulubieńców jest oczywiście Tonny Robins:)) osiąganie celu to wyłącznie kwestia nastawienia naszego umysłu: pielęgnowania wewnętrznego przekonania o tym, że wszystko jest możliwe, a sukces jest gwarantowany. A co jeśli okazuje się, że to właśnie nasze POZYTYWNE NASTAWIENIE jest częścią problemu…?
„Zima kończy wszystkie pory roku. Aby zjednoczyć się z zimą, większy nacisk kładzie się na jakości Yin – bycie bardziej receptywnym, introspektywnym, nastawionym na gromadzenie. Oziębia się powierzchnię ciała, a ogrzewa jego wnętrze. Zimno i ciemność skłaniają do poszukiwania wewnętrznego ciepła. To pora odpoczynku, głębokiej medytacji, doskonalenia esencji duchowej i gromadzenia energii fizycznej – w formie niewielkiego przybrania na wadze – na czas chłodów. Chociaż przeważają wówczas powolne procesy Yin, trzeba pozostawać na tyle aktywnym, by utrzymać giętkość kręgosłupa i stawów”
W internecie i przewodnikach, Bali jawi się jako rajska wyspa:
Położona w archipelagu Małych Wysp Sundajskich w Indonezji, niedaleko równika jest krainą wiecznej zieloności, gdzie z jednej strony jest zawsze ciepło, a z drugiej strony nie brakuje słodkiej wody (lub raczej nie brakowało – ale o tym później…) i żyznej gleby, obfitującej w bujne, niemal bajkowe rośliny (yasss- palmy, paprocie drzewiaste bananowce i strelicje rosną wielkie, że hoho! I w dodatku często kwitną).
Vrksha w sanskrycie oznacza „drzewo”.
Asana to „stabilna i wygodna pozycja”
Vrksasana więc to po prostu „pozycja drzewa”.
W jodze pozycja drzewa to stojący balans na jednej nodze.
Stopa, na której stoisz (lub w niektórych interpretacjach całe Twoje nogi) symbolizuje korzenie ,
Tułów, wraz z głową to pień drzewa, stabilny i wydłużony, rosnący w stronę słońca
Ręce symbolizują gałęzie, które albo złożone na piersiach gotowe są do wzrostu, albo sięgają w przestrzeń, szeroko, wysoko i ekspansywnie.
To dla mnie ogromnie poruszające, kiedy przedstawiciel „szkiełka i oka”, surowego naukowego świata pisze o wartości empatii i wrażliwości… nad którymi przecież w pierwszej kolejności staram się pracować z uczniami na wszystkich moich zajęciach. Razem z autorem przypominałam sobie o tym dlaczego sama praca nad mózgiem i trenowanie koncentracji nie wystarczą, żeby prowadzić szczęśliwe i spełnione życie. Z każdym rozdziałem na nowo odżywała pewność, że magiczny składnik wartościowego życia w poczuciu spełnienia to jakości serca. Ta książka dodała mi skrzydeł i utwierdziła w przekonaniu, że kierunek który obrałam w mojej pracy nauczycielskiej: przede wszystkim otwieranie serca, a nie mechanicznego rozciągania ciała, jest słuszny. Jednak nie jest to lektura idealna…
Według wielu współczesnych mówców motywacyjnych prawdziwe życie zaczyna się dopiero wtedy, kiedy porzucimy własną strefę komfortu, idąc pod ręce z ryzykiem i niepewnością. Tak sugeruje przynajmniej 10 pierwszych wyników wyszukiwania w google. Wygląda na to, że strefa komfortu to najgorsze miejsce, w którym możesz się znaleźć… Tymczasem współczesna psychologia nie pozostawia na takim podejściu suchej nitki – bo okazuje się, że aby się rozwijać, potrzebujesz najpierw… poczuć się bezpiecznie.
Na początek dobra wiadomość: żeby praktykować jogę NIE MUSISZ TEGO WSZYSTKIEGO MIEĆ.
Pomoce mają nam ułatwić wejście w niektóre pozycje, pogłębić lub zmodyfikować pracę w niektórych asanach, albo rozwinąć się w praktyce (np. zwiększyć zakresy, lub wzmocnić co nieco).
Słyszałeś o odmawianiu z miłością, ninja? Kiedy pierwszy raz ktoś powiedział mi, że mogę stawiać granice z miłością zabrzmiało to dla mnie jak oksymoron. Tymczasem cała sztuka stawiania granic i radzenia sobie ze złością i agresją (mówię o licznych codziennych przypadkach, w których nie grozi nam smierć, ani uszkodzenie ciała, ale które skutecznie podnoszą nam ciśnienie) polega na oddzielaniu osoby od jej emocji i zachowania.
Jesienią, świeżo po równonocy co wrażliwsi z nas mogą czuć się osłabieni, rozbici i senni. Może to czas, żeby powiedzieć ciału THAT’S FINE, spuścić z tonu i dać sobie trochę czasu na oswojenie się z nową porą roku.. ? Jeśli tylko uważnie przyjrzymy się Przyrodzie, której jesteśmy częścią – możemy wyciągnąć z niej wszystko, co najlepsze. Czego uczy nas jesień?