Słowo „Kak“ w sanskrycie znaczy kruk. Kakasana to zatem „pozycja kruka“ i jeden z moich ulubionych balansów na rękach.
Przygotowaną przeze mnie sekwencję wprowadzającą do kakasany znajdziesz tutaj. A dziś zajmiemy się nieco mniej oczywistym aspektem pozycji kruka – poszukamy jej ukrytego znaczenia, czyli tego, co kryje się poza jej fizycznym wymiarem. Odniesiemy się do nazwy, poszperamy w książkach przyrodniczych, w tradycji i kulturze – zobaczymy co z tego możemy wynieść dla wzbogacenia własnej praktyki…
Widziałeś kiedyś kruka w przyrodzie?
Nie mam watpliwości że nie raz wpadłeś na wronę (to ta szara z czarnymi dodatkami), gawrona (to ten cały czarny, wielkości wrony), albo kawkę (mała i niebieskooka). Natomiast spotkanie kruka w jego naturalnym środowisku to ciągle nie lada gratka. Głównie ze względu na to, że do połowy XX w. w Polsce kruki były gatunkiem zagrożonym wyginięciem, a poza tym – w odróżnieniu od swoich mniejszych krewnych – są raczej samotnikami. Żyją w górach, albo w starych lasach, w pobiżu których znajdują się skaliste zbocza, łąki, miejsca rzadko odwiedzane.
Kruk to kawał ptaka! Długosć jego ciała przekracza 60cm, a rozpiętość skrzydeł dochodzi do 135cm. Są świetnymi lotnikami: mogą sunąć po niebie, ale też wspaniale radzą sobie między drzewami. Lubią akrobacje, a w locie potrafią nawet przekładacć zdobycz z łapki do łapki. Ponadto są bardzo ciekawskie i lubią psoty.
Kruk jest największym i najcięższym ptakem śpiewającym (!) – każda para kruków ma swoj specyficzny repertuar i dużo czasu na jego praktykowanie, bo kruki łączą się w pary prawdopodobnie na całe życie. Ptaki te budują duże i solidne gniazda na szczycie drzew (najchętniej świerkow i sosen), albo na półkach skalnych, nawet w wyszych partiach gór (a odkąd przestano je tępić stają się mniej płochliwe i zdarza im się wić gnaizda blizej ludzi, czasem nawet na słupach elektrycznych).
Kruki są w przyrodzie bardzo potrzebne, ponieważ żywią się głównie padliną – pierwsze pojawiają się przy padlinie głośno kracząc i zwabiając kolejne kruki. Dzięki nim o pożywieniu dowiadują się też inne zwierzeta: orły bieliki, orły przednie, sójki, sikorki, kuny, jastrzębie i myszołowy. Warto dodać, że kruk to raczej żarłok, niż smakosz: zdarza mu się plądrować gniazda innych ptaków. W jego jadłospisie znajdują się też czasem małe zwierzęta (zające, a nawet sarenki)
Być może z tego powodu, że kruki stanowiły konkurencję dla polskich myśliwych, były tępione: trute, odstrzeliwane i przepędzane z lęgowisk. Z całą pewnością do negatywnego podejścia Polaków do tych zwierząt przyczynił się okres wojen i zaborów – zbyt często widok kruków kojarzył się z przegraną bitwą. Wymownie świadczy o tym tytuł powieści Żeromskiego „Rozdziobią nas kruki, wrony“ o upadku powstania styczniowego.
Na szczęście ten superinteligentny ptak ma w kulturze również mnóstwo pozytywnych konotacji, a kruki były obecne w tradycjach całego świata, już od czasów antycznych.
W mitologii greckiej kruk byl gońcem Ateny, bogini mądrości (zaczynał jako biały bohater, ale im gorsze przynosił wieści, tym stawał się bardziej czarny)
W Biblii kruk był pierwszym posłańcem Noego (niestety obżarł się padliny i wrócił bez wieści…), a także symbolem pustelników, pokuty i ascezy (kruki karmiły na pustyni Eliasza i św. Pawła).
Celtowie uważali kruka za wcielenie bogini Badb, która decydowała o wyniku każdej bitwy.
U German kruki przynosiły Odynowi wieści ze świata umarłych. W Islamie Kruk uczy syna Adama jak ma poprawnie pochować ciało brata.
Na bliskim wschodzie i wśród polskich pogan kruki cieszyły się szacunkiem, bo rozkładając ciała chroniły przed zarazą – być może dlatego średniowieczny kościół z przekory próbował uczynić kruka symbolem szatana i czarów..? Istnieją jednak dowody na to, że mimo tych prób, w średniowieczu kruki zachowały w Polsce swoją pozytywną rolę – były wykorzystywane jako posłańcy na polach bitwy i obecne nawet w pieśniach rycerskich (np jak u Sienkiewicza w Krzyżakach), oraz w przydomkach nadawanych polskim szlachcicom.
U australijskich Aborygenów kruk przedstawiany był jako złodziejaszek, oraz istota, która żyje na pograniczu życia i śmierci.
W wyspiarskich kulturach Ameryki Północnej kruk uważany był za stworzyciela świata.
A w kulturze Indii? Kruki kojarzone są z przodkami (do dzisiaj dokarmia się je z okazji niektórych świąt). W mitologii zdarzało im się służyć za wierzchowce – przemieszczała się na nich pokryta dymem i sadzą indyjska bogini Dumavati – brzydka, samotna z wyboru, wywołująca kłótnie i smutek (taka indyjska wersja europejskiej czarownicy).
Symbol kruka
W indyjskiej literaturze Kruki są też symbolem wielkiej mądrości i długiego życia. Długowieczny kruk o imieniu Bhusunda jest bohaterem jednego z rozdziałów średniowiecznego poematu Jogawasisztha (Yoga Vasistha). Mieszka on na czubku spełniającego życzenia drzewa Kalpa na górze Meru i jest starszy, niż ktokolwiek inny na Ziemi: obserwował śmierć i życie, jak tworzą się i upadają cywilizacje. Poproszony o odpowiedź na pytanie „Jak Żyć?“ daje kilka cennych rad. Oto niektóre z nich:
- Bądź zadowolony z tego, co dostajesz
- Staraj się być promienny we wszystkich warunkach, nawet w obliczu katastrof
- Pielęgnuj pokój w sercu i pogódź się z tym, że ludzie i wydarzenie będą przychodzić i odchodzić,
- Kontempluj Przyrodę i życie, zauważysz że nie da się przetwać wiatru zmiany jeśli mu się opierasz.
- Angażuj się w życie rób to, co jest do zrobienia – wypeniaj swoje obowiązki.
- Nie trać kontaktu z rzeczywistością.
- Naucz się cieszyć tym co masz i tym, że żyjesz. Przestań pożądać coraz to nowych rzeczy i wrażeń.
- Regularnie przypominaj sobie, że jesteś kims więcej.
- Przestań się utożsamiać wyłącznie ze swoimi osiągnięciami i z tym co posiadasz.
- Praktykuj pranajamę – świadomą pracę z oddechem. Kontrolując oddech uczymy się dyscypliny i koncentracji. Dzięki temu uczymy się trzymać nasze myśli na wodzy i kierować swoją uwagę tam, gdzie my chcemy.
- Kruk jako posłaniec, pomocnik, wierzchowiec, łącznik pomiędzy tym co ziemskie i tym co nie-z-tego-świata, symbol śmierci, rytuałów przejścia, nowego życia, czarów, ale i długowieczności i mądrości płynącej z obserwacji przyrody
A czym kruk jest dla Ciebie?
>>>
